.....::::I I I C....X L O....P O Z N A Ń::::.....

Piszcie, nie zwlekajcie, już w sobote opiszemy z gawronem naszą wyprawę na Zawrat ( 2159 m.n.p.m.) w Tatrach w tegoroczne wakacje. Może nie zbyt imponujaca wysokość ale przygoda była naparwde wesoła a momentami groźna. Czyli było wszystko to co lubimy.......
Każdy kto ma w sobie żyłke odkrywcy, poszukiwacza przygód, podróżnika czy to lokalnego czy światowego, lubi balans na granicy życia i śmierci należy do GLOBTROTER CLUB'u

Spotkałem kolega Gawrona w drugim (ostatnim) tygodniu mojego pobytu w Tatrach. Zaczeły sie nasze wspólne wypady w góry...i jednym z nich było zdobycie Zawratu.Pogoda była idealna (i jak to bywa zwykle w górach w kluczowym momencie podejścia szczytowego, diametralnie się zmieniła) Podchodziliśmy na szczyt od doliny Pięciu Stawów Polskich, zejsc chcielismy doliną Gąsienicową...samo dojście do pierwszego punktu postojowego (schronisko w dolinie PSP) nie sprawiło nam większych trudności, co prawda żeby dostać sie prędzej do schroniska wybraliśmy szlak czarny, który był krótszy ale bardziej pionowy (mieliśmy iść wciąż zielonym szlakiem mijając Siklawę, dłuższa droga ale bardziej "widowiskowa") wybraliśmy skały, krzewinę górską i praktycznie pusty szlak.....przecenilismy łatwość szlaku, pozornie wydawał sie krótszy,  nadaliśmy dość spore tempo naszej wspinaczce, zeszlismy poniżej czasu TPN'u o jakieś dobre 20 min . Dlatego, gdy zobaczyliśmy schronisko ucieszyło to nas bardzo....
Najciekawsze momenty czyli samo podejście na szczyt oraz najtrudniejsze zejście jakiś 1 km pozostawiam gawronowi, najwyżej uzupelnie jego wypowiedź.....bo bylo bardzo ciekawie....

Wiele osób odwiedza nasze Tatry, ale najczęściej wycieczki kończą się odwiedzeniem Gubałówki, Kasprowego Wierchu a głównie Krupówek. Wynika to z kilku powodów, najczęściej nie mamy pomysłu, co zobaczyć lub co gorsza nie wiemy, co możemy zobaczyć. Zdaje sobie z tego sprawę, że nie wszyscy są osobami lubiącymi chodzić po górach. Jest to dla nich zbyt męczące lub mało interesujące. Postaram się przedstawić i zaprezentować w tym artykule jedną dość ciekawą trasę, wymagającą trochę sił i pobytu chodź jeden sezon w górach. W kolejnym opisze bardzo łatwą, ale za to bardzo piękną trasę polecaną przede wszystkim osobą początkującym swoją przygodę z Tatrami – Dolinę Małej Łąki.

W tym artykule zajmę się wielokrotnie przeze mnie przebytą trasą a mianowicie Szczyt Ornak (1854 m n.p.m.) przez Dolinę Kościeliską (http://prowincjuszka.blox.pl/resource/Koscieliska.jpg), Hale Ornak i Przełęcz Iwanicką.
Zacznę od początku, trasa nie jest zbyt trudna aczkolwiek dokuczliwe mogą być warunki pogodowe ( ja o dziwo w słynącej z ulewnych deszczy Dol. Kościeliskiej nie poczułem na sobie w zeszłym sezonie ani kropli wody opadowej). Aby dostać się do Doliny Kościeliskiej należy udać się na jeden z dwóch „dworców” busów ( pierwszy pod Gubałówką, drugi nieopodal dworca PKP).

Na początku Dolina Kościeliska jest szeroka, ale idąc dalej coraz bardziej się zawęża robiąc coraz ciekawsze wrażenie. W zasadzie do końca, czyli do schroniska Ornak, szlak prowadzi szeroką, wygodną drogą, niesprawiającą żadnych trudności(szlak żółty, ok. 30 min marszu). Ok. 300 metrów przed schroniskiem znajduje się rozwidlenie szlaków (krzyżują się żółty i czarny). Szlak czarny, mimo, że wg skali TPN powinien być najtrudniejszy nie jest zbyt uciążliwy (głównie duże głazy, ale trasa mało męcząca). Czas ok. 30 min wg TPN, mnie więcej po tym czasie ukazuje nam się Smreczyński Staw, jedyny tego typu zbiornik wodny w Tatrach Zachodnich (http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Sm … Staw_2.jpg). Warto zobaczyć ten mały spokojny staw (stracił wiele na swej dzikiej urodzie i pięknie po wybudowaniu drewnianej platformy nad jego brzegiem i ławek, niestety w Tatrach zmienia się góry pod ludzi). Po krótkim odpoczynku w schronisku PTTK na Hali Ornak(http://www.cs.put.poznan.pl/holidays/ta … try321.jpg),ruszamy w dalszą drogę do Przełęczy Iwanickiej (http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Ko … rch_a3.jpg). Ruszamy żółtym szlakiem, nie ukrywam, że jest to najbardziej wyczerpujący i najtrudniejszy odcinek całej wycieczki. Przejście równym marszowym tempem z maksymalnie 2 odpoczynkami (trwającymi ok. 10 min) to ok. 1 godzina i 10 minut. Pokonujemy dość sporą różnice wzniesień w pionie (ok. 400 m), szlak prowadzi początkowo przez równe, kształtne, płaskie kamienie powoli przechodząc w dość sporej wielkości głazy o nieregularnej budowie, wspinaczka po nich jest dość męcząca dla osób mało wprawionych w turystyce górskiej, ale daje dużą frajdę i przyjemność. Po dotarciu do celu na „szczyt” przełęczy ukazuje nam się ładny widok na okolice oraz nad górujący nad nią Kominiarski Wierch. Tu możemy pozwolić sobie na krótki odpoczynek przed zdobyciem szczytu. Wchodzimy na zielony szlak prowadzący do Siwej Przełęczy ( nie osiągamy jej naszym celem jest Ornak). Wchodzimy w las gdzie czeka nas wspinaczka po utwardzonej ziemi wspartej miejscami drewnianymi palami, co tworzy nam coś, co w tatrach nazywamy „tatrzańskimi schodami zdobywców”. Po przejściu odcinak leśnego wchodzimy już na „czyste i gołe” białe skały prowadzące nas ok. 30 min w górę. Osiągamy Suchy Wierch Ornaczański (http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Ornak_a5.jpg), który pokonujemy bez problemów (szlak szczytowy –biegnący wzdłuż linii szczytów) Następnie dochodzimy do celu, jakim jest Szczyt Ornak (http://pl.wikipedia.org/wiki/Grafika:Ornak_a10.jpg). Możemy wrócić tą samą trasą bądź zdobywać kolejne szczyty(np. Satrobociański) aż do Siwej Przełęczy i zejść Doliną Chochołowską (zielony szlak przy zejściu czarny). Istnieje jeszcze jedna opcja możemy powrócić do Iwanickiej Przeł. i stamtąd udać się żółtym szlakiem w dół Doliny Chochołowskiej. Osobiście polecam niewprawionym dobrze (po jednym sezonie) powrót tą samą trasą.

Trasa wg mnie nie bardzo wymagająca w skali od 1 do 10 należy jej sie dobra 4, momentami bardzo ładne widoki(jak wszędzie w Tatrach ), walory widokowe ok 5 w skali 10 punktowej.
Warto ją przejść, polecam ją szczególnie osobą szukającym ciekawych miejsc do zdjęć na tej trasie na pewno ich nie zabraknie. Zmęczenie nie jest uciążliwe, a zdobycie szczytu daje dużą satysfakcje. Nie jest to szlak tłumnie oblegany przez „niedzielnych turystów” co podnosi jego walory, można się na nim poczuć naprawdę nieograniczonym i doświadczyć bliskości gór.
Polecam i nowicjuszom i starym trampom !!!

Do zobaczenia na szlaku! Hej!

opis trasy by D_K

Jest to oczywiście pałac Górków, w którym obecnie znajduje się muzeum archeologiczne. Fragment przedstawiony na fotografii to róg ul. Klasztornej i
Wodnej.


GRATULUJE W PEŁNI POPRAWNA ODPOWIEDŹ, BARDZO DOKŁADNA !!!


OCZYWIŚCIE TERAZ TWOJA KOLEJ, CZEKAMY NA ZAGADKĘ !!!

Zapraszamy do zabawy, już nie będziemy sami jak dołączysz do nas

No to OK, tylko ja niestety nie jestem obeznana w zabytkach i tego rodzaju rzeczach, no ale co tam, najważniejszy jest ubaw ... Darek coś się nie śpieszy z tą swoją zagadką :]

Hehe Dominisiu trafiłaś w sedno, wiesz ja nie chciałam się narażać moderatorowi i tak pisać prosto z mostu, ale skoro Ty byłaś pierwsza... :]  No dobra, Darek spóźniasz się! ;D Hehe